Cz.3 : Rozumiem . Ale chirurg nie posiada jednej podstawowej cechy , którą posiada poeta .

Jechali już dobre 25 minut . Panowała cisza , tylko czasem Hana zadawała jakieś banalne pytania a Piotr na nie odpowiadał . Z radia wydobywały się jakieś spokojne piosenki .Ulice jak zwykle były zapełnione samochodami , paliły się latarnie a gdzieś daleko było słychać karetkę . W pewnym momencie Goldberg miała już dość tego nastroju mimo iż uwielbiała takie chwile . Przerwała tą grobową cisze w aucie :
H: Ej , bo zaraz mi się uśpisz ! - powiedziała z uśmiechem .
P: Spokojnie . Tą czynność pozostawię na później .
H: Mam nadzieje .
Piotr zaczął wpatrywać się w Hane . Kobieta poczuła na sobie jego spojrzenie pełne uczucia i czułości .
H: Co jest ? - spytała po chwili .
P: Pięknie wyglądasz w świetle tych latarni .
Goldberg szeroko się uśmiechneła :
H: Dlaczego ty nie jesteś poetą ?
P: Wolę bardziej życiowe zawody niż pisanie wierszy .
H: Rozumiem . Ale chirurg nie posiada jednej podstawowej cechy , którą posiada poeta .
P: Czyżby ?
H: Tak , wyobraźni .
Piotr posłał Hanie miły uśmiech :
P: Czyli ja nie mam tej całej wyobraźni ?
H: Nie . - odpowiedziała radośnie .
P: Na pewno ?
H: Mhm . Poeta nawet w szarej rzeczywistości znajdzie plusy .
P: Ooo ! Ja też .
H: Tak ?
P: Gdybym ich nie znalazł to zabił bym się po pojawieniu Jamesa .
Hana posmutniała ale nie dała po sobie tego poznać w jakikolwiek sposób . Znowu zapanowała cisza która nie trwała długo bo właśnie dojechali pod dom Piotra .
P: Zaprosiłbym cię na lampkę wina ale jestem zmęczony , przepraszam .
H: Nie ma sprawy . Ja też jestem padnięta . - powiedziała ziewając .
P: Właśnie widze - powiedział z troską - Nie możesz w takim stanie prowadzić .
H: Dam rade .
P: Na pewno ? Zawsze jest możliwość pojechania Taxi .
H: Nie , nie , nie . Spokojnie . Jak dojade to do ciebie zadzwonie , tak ?
P: Trzymam cie za słowo - powiedział otwierając drzwi - Dzięki za podwózkę .
H: Pa .
P: Pa .
Zamknął drzwi . Hana odjechała ....


CD = 20 komentarzy ^.^